Νέα Παράσταση «Χάρτινα λουλούδια».....Κατερίνα Λέχου και Αρης Σερβετάλης.

Πεδίο μάχης... ένα διαμέρισμα

Το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στην τάξη των προνομιούχων και το περιθώριο, η πάλη ανάμεσα στα άτομα και η απομόνωση των ανθρώπων στον μικρόκοσμό τους, η βία που ασκεί η ίδια η κοινωνία, αλλά και η ανάγκη των ανθρώπων για αγάπη και τρυφερότητα προβάλλονται στο αριστούργημα του Χιλιανού συγγραφέα Εγκον Γουλφ «Χάρτινα Λουλούδια».
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα στο θέατρο «Ιλίσια», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, με τους Κατερίνα Λέχου και Αρη Σερβετάλη. Πρόκειται για μια σκληρή και ποιητική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης, που αναζητά, διεκδικεί, ικετεύει και κατατροπώνει στον αγώνα για αγάπη, αποδοχή, επιβολή και κυριαρχία.
Μια αποκαλυπτική ανατομία της ασταμάτητης πάλης των φύλων, των τάξεων, των ιδεολογιών και της διαφορετικότητας, που συνθέτει αυτόν τον όμορφο και άγριο κόσμο. Ο ποιητικός λόγος του έργου εμπλουτίζει την ισχυρή δομή και το σύγχρονο ύφος της δραματουργικής του Γουλφ.

Αρης Σερβετάλης και Κατερίνα Λέχου συναντιούνται επί σκηνής στα «Χάρτινα λουλούδια»

Οι μεταφορές και τα σύμβολα χρησιμοποιούνται στην κάθε σκηνή προοδευτικά μέχρι να θεμελιωθούν σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες και προκαλούν τον θεατή να εμπλακεί συναισθηματικά στην ανηλεή σύγκρουση των δυο ηρώων.
Ο Μπαρακούντα είναι ένας από τους «Los rotos», ένας φτωχοδιάβολος, περιθωριακός, άστεγος, απελπισμένος, παρίας, ανέγγιχτος της δυτικής κοινωνίας, από αυτούς που τους εμπιστευόμαστε να κουβαλήσουν τα ψώνια μας από το σούπερ μάρκετ με αντάλλαγμα κάποιων κερμάτων, αλλά ποτέ δεν θα τους βάζαμε στο «προστατευμένο καθαρό σπίτι μας». Ομως είναι και πονηρός, χειριστικός, εντελώς άκαρδος. Εισβάλλει στο σπίτι της μεσοαστής Εύας, μιας γυναίκας με «τακτοποιημένη» ζωή, που είναι το αντίθετό του: πολιτισμένη, εκλεπτυσμένη, ειλικρινής και ξεκάθαρη. Του παρέχει άσυλο στην αρχή για λίγες ώρες. Αυτές οι ώρες γίνονται τελικά τρεις μέρες.

Και μέσα σε αυτές τις τρεις ημέρες αυτός της αποδομεί όλη της τη ζωή. Της καταστρέφει και της σκοτώνει ό,τι αγαπάει. Μεταμορφώνει τον προστατευμένο χώρο της σε σκουπιδότοπο. Και στο τέλος, σε μια συγκλονιστική έξοδο την παίρνει μαζί του στο ποτάμι, στο μέρος όπου ζουν οι παρίες. Η σύγκρουση ανάμεσά τους θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε και γι' αυτό το διαμέρισμα της Εύας γίνεται τελικά ένα παγκόσμιο πεδίο μάχης.
«Σε πρώτο επίπεδο λοιπόν έχουμε τους χαρακτήρες, τα αμφιθυμικά συναισθήματα που βιώνουν και τη δυναμική της σχέσης τους? σημειώνει ο Κώστας Φιλίππογλου. Σε δεύτερο επίπεδο φαίνεται σαν μια «συμβολική αναπαράσταση της πάλης μεταξύ της κατώτερης και της μεσαίας οικονομικής τάξης. Του φόβου των μεσαίων για τους κατώτερους και του φθόνου των φτωχών για τους μεσαίους. Η ανώτερη τάξη φυσικά απουσιάζει. Αν οι άστεγοι είναι ανέγγιχτοι γιατί τους σιχαίνονται και τους φοβούνται, οι πλούσιοι είναι ανέγγιχτοι γιατί κανείς δεν μπορεί να τους πλησιάσει».
Ομως υπάρχει κι ένα τρίτο επίπεδο. Εκεί μπαίνει η ψυχολογία. Αυτή η γυναίκα όχι μόνο δεν τον διώχνει, αλλά του αφήνει χώρο να αναπτυχθεί και να δυναμώσει, σαν να επιζητά την αποδόμηση και την καταστροφή της.
Η τελική έξοδος προς το ποτάμι με τα σκουπίδια και τα σπασμένα έπιπλα μοιάζει σαν λύτρωση για αυτή. «Σε αυτό το ψυχολογικό επίπεδο επικεντρώθηκε η παράσταση. Οι δυο χαρακτήρες, ο Μπέτο ή Μπαρακούντα και η Εύα μοιάζουν σαν να είναι ο ένας το άλτερ έγκο του άλλου. Σαν να είναι ένα πρόσωπο με δύο προσωπικότητες. Η τελική έξοδος και η φαινομενική νίκη του Μπαρακούντα λοιπόν δεν είναι ήττα για την Εύα. Είναι η παραδοχή της μιας προσωπικότητας από την άλλη. Για μας η φράση: 'Αστείο έτσι; Τώρα είμαστε σαν αδέλφια' αυτό δηλώνει» καταλήγει ο σκηνοθέτης.
Σκηνοθετικά, για να τονιστούν τα παραπάνω στοιχεία, επιλέχθηκε μία «αισθητική σωματικού θεάτρου. Αντικατοπτρισμοί, αιωρήσεις, μη ρεαλιστική κίνηση». Σε αυτό βοήθησε και η μη ρεαλιστική εικόνα του σκηνικού (Γιάννης Μετζικώφ) και των φωτισμών (Μελίνα Μάσχα), καθώς και η μουσική (Lost Bodies).
ΤΟ 1970
Η παράσταση των «Χάρτινων λουλουδιών» στο «Ιλίσια» ανεβαίνει σε μετάφραση Εύας Μπίθα. H πρεμιέρα των «Χάρτινων λουλουδιών» δόθηκε στο Σαντιάγκο το 1970 και από πολλούς θεωρήθηκε το καλύτερο έργο του Γουλφ, αφού αντανακλά στο σύνολό του τα «κλειδιά» της οπτικής του.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗakarali@pegasus.gr
Πηγή:ethnos.gr

Ταινία της εβδομάδας......ΑΓΑΠΗ (Video)

Ταινία......ΑΓΑΠΗ....

Τι απομένει από ένα ζευγάρι, από μια αγάπη, από μια κοινή ζωή στο πέρασμα του αδυσώπητου χρόνου, στην άτακτη οπισθοχώρηση του μυαλού και του σώματος μπροστά στην επέλαση των γηρατειών και τη μυρωδιά του τέλους; Ο Μίκαελ Χάνεκε κάνει το πιο συνταρακτικό του δράμα, το πιο τρομακτικό του θρίλερ, κλείνοντας το ηλικιωμένο ζευγάρι των πρωταγωνιστών του στο μεγαλοαστικό διαμέρισμά τους στο Παρίσι και αφήνοντας τη φθορά της ηλικίας να μολύνει το μικρό δυαδικό τους σύμπαν. Η Αν παθαίνει εγκεφαλικό και μαζί δείχνει τα πρώτα σημάδια άνοιας και ο Ζορζ της υπόσχεται να τη φροντίσει ο ίδιος μέχρι το τέλος, όποτε και με όποιο τρόπο έρθει αυτό. Η κατάληξη μας είναι γνωστή, όχι γιατί όλοι ξέρουμε τι ακολουθεί τα γηρατειά, αλλά γιατί ο Χάνεκε μας το έχει δείξει, αναγκάζοντάς μας να διαβάσουμε το υπέροχο μα τόσο θλιμμένο φιλμ που ακολουθεί με μια συγκεκριμένη (γεμάτη δάκρυα) ματιά. Με δύο λιτές μα γεμάτες θάρρος ερμηνείες από δύο ηθοποιούς-σύμβολα του γαλλικού σινεμά και τη γνώριμη συναισθηματικά διαπεραστική ματιά του Χάνεκε να είναι εδώ πιο αιχμηρή από ποτέ, το φιλμ είναι μαζί μια αφοπλιστικά τρυφερή και μαζί σαρωτικά σκληρή εμπειρία, ένα ιδιοφυές κομμάτι σινεμά που αγγίζει το μεγαλείο μέσα από την απλότητα της ιστορίας και της εκτέλεσής της.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Μίκαελ Χάνεκε

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

Ζαν Λου Τρεντινιάν, Εμανουέλ Ριβά, Ιζαμπέλ Ιπέρ

Γράφει: Γιώργος Κρασσακόπουλος
Πηγή:athensvoice.gr

Έλληνες και Τούρκοι κινηματογραφιστές μαζί...... 16 νέοι Έλληνες και Τούρκοι κινηματογραφιστές δημιούργησαν ισάριθμα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, τα οποία θα προβληθούν τη Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Έλληνες και Τούρκοι κινηματογραφιστές μαζί
«Ιστορίες στο βόρειο Αιγαίο»
Αυτός είναι ο γενικός τίτλος κάτω από τον οποίο 16 νέοι Έλληνες και Τούρκοι κινηματογραφιστές δημιούργησαν ισάριθμα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, τα οποία θα προβληθούν τη Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

16 ντοκιμαντέρ διάρκειας 7 λεπτών το καθένα, που δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 2012 από τη συνεργασία οκτώ Ελλήνων και οκτώ Τούρκων κινηματογραφιστών και καλλιτεχνών.

Τα γυρίσματα έγιναν στη Μυτιλήνη και σε πόλεις της «απέναντι πλευράς» του Αιγαίου (Κυδωνίες (Αϊβαλί), Δαρδανέλλια (Τσανάκαλε), Σμύρνη κ.ά), στο πλαίσιο διαπολιτισμικού ευρωπαϊκού προγράμματος, με στόχο να συμβάλει στην προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, καθώς και στη σύνδεση των δύο κοινοτήτων σε τοπικό επίπεδο, μέσω συνεργασιών Τούρκων και Ελλήνων δημιουργών στον τομέα των μέσων επικοινωνίας.

Το πρόγραμμα υλοποίησε το Istanbul Digital Culture and Arts Foundation σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ), το Κέντρο Εκπαιδευτικών Δράσεων και Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας «Kαρπός», τουρκικά πανεπιστήμια, την Eταιρεία Πολιτιστικής Ανάπτυξης Λέσβου «ΑΙΟΛΙΣ» και το πανεπιστήμιο Αιγαίου- Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας.

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι:
«(Τ)here» της Ζακ Ιωάννου

«Refika» της Özge Deniz

«Özker,Ala la la la la» της Μυρτώς Παπαδογεωργίου

«Roots to the Sounds» της Firuze Karaoğlu

«Opus 2- A perfumer's composition for the North Aegean region» της Αλεξάνδρας Σαλίμπα

«5 Spoons and 1 Knife» της Γεωργίας Τσισμετζόγλου

«Twins» του Στρατή Βογιατζή

«I Missed the Bus» της Hande Zerkin

«Faster Harder Stronge» της Melisa Üneri

«Eressos Romantica» της Deniz Şengenç

«Neighbor, Do You Have Roka» της Sibil Çekmen

«SLF-NAG» του Δημήτρη Αχλιόπα

«Unbounded-Wildfire in the North Aegean» της Sena Başöz

«Radio Boarding Pass» του Κωνσταντίνου Κουκούλη

«Kopuk»της Gözde Efe

«Souvenir de...» του Γιάννη Αδρίμη.

Τις προβολές στην Ταινιοθήκη προλογίζουν οι Φωτεινή Σιάνου- μέλος ΔΣ ΚΕΔΕ, Μαρία Λεωνίδα- σκηνοθέτις, διευθύντρια του Kέντρου «Καρπός» και ο Âli Yurtsever- συντονιστής του Προγράμματος.
Info:
Δευτέρα 8/10
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός

Πηγή:athensvoice.gr

Περιβάλλον και Πολιτισμός...13 και 14 Οκτωβρίου«Ιστορίες της φωτιάς» στο Μουσείο της Ακρόπολης

«Ιστορίες της φωτιάς» στο Μουσείο της Ακρόπολης

 

Το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Οκτωβρίου το Μουσείο της Ακρόπολης θα γιορτάσει την πανελλαδική δράση «περιβάλλον και πολιτισμός: παντέχνου πυρός σέλας - λαμπερές ιστορίες φωτιάς», που διοργανώνει η γενική γραμματεία Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας παρουσιάζοντας «Λαμπερές ιστορίες για τη φωτιά»

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων, το Μουσείο επιλέγει εκθέματα και διοργανώνει αφηγήσεις για μεγάλους και παιδιά με θέμα τη φωτιά στην καθημερινή ζωή, το μύθο του Προμηθέα, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και ιστορίες που σχετίζονται με το πιο καταστρεπτικό και ταυτόχρονα ευεργετικό στοιχείο της φύσης

Οι αφηγήσεις θα διαρκέσουν τέσσερις ημέρες (11-14 Οκτωβρίου 2012), από τις οποίες οι δύο πρώτες θα είναι για τα παιδιά ενώ οι άλλες δύο για ενήλικες.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη ενώ το αναλυτικό πρόγραμμα της δράσης στο Μουσείο Ακρόπολης είναι το παρακάτω:

Πέμπτη 11 & Παρασκευή 12 Οκτωβρίου: μαθητικές ομάδες κατόπιν κράτησης στο τηλέφωνο 210 9000903 begin_of_the_skype_highlighting              210 9000903      end_of_the_skype_highlighting.

• 9. 00 πμ.: 4 ομάδες των 25 παιδιών
• 10.00 πμ.: 2 ομάδες των 25 παιδιών
• 11.00 πμ.: 4 ομάδες των 25 παιδιών
• 12.00 πμ.: 2 ομάδες των 25 παιδιών

Σάββατο 13 & Κυριακή 14 Οκτωβρίου: ομάδες ενηλίκων με σειρά προτεραιότητας

• 5.00 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην ελληνική γλώσσα
• 5.30 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην ελληνική γλώσσα
• 6.00 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην αγγλική γλώσσα
• 6.30 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην ελληνική γλώσσα
• 6.45 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην ελληνική γλώσσα

• 7.00 μμ.: 1 ομάδα των 25 ατόμων στην αγγλική γλώσσα

Πηγή:  iefimerida.gr

Εξαγριώνει διεθνή μουσεία η Τουρκία διεκδικώντας αρχαιότητες με τελεσίγραφα!!!!!!!!!

Η Τουρκία επαναπατρίζει αρχαιότητες.....

Το καυτό θέμα του επαναπατρισμού αρχαιοτήτων ανοίγει ξανά εξαιτίας της δυναμικής στάσης της Τουρκίας – και ενώ στην Ελλάδα το αίτημα για την επιστροφή του Μαρμάρων του Παρθενώνα παραμένει ενεργό, αλλά πάντα σε αδιέξοδο.

Η εφημερίδα New York Times αναδεικνύει το θέμα, κάνοντας λόγο για επιθετική καμπάνια πολιτιστικού εκβιασμού της Τουρκίας η οποία τους τελευταίους μήνες διεκδικεί δυναμικά και με τελεσίγραφα να της επιστραφούν διάφορες αρχαιότητες που ανήκουν στις συλλογές μεγάλων μουσείων. Η πολιτική αυτή ήδη έχει πετύχει τα πρώτα αποτελέσματα αφού επεστράφησαν ήδη μια αρχαία Σφίγγα και διάφορα χρυσά αντικείμενα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πέρυσι ο γενικός διευθυντής του τουρκικού οργανισμού πολιτιστικής κληρονομιάς και μουσείων Murat Suslu έστειλε τελεσίγραφο στους ιθύνοντες του Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης: «αποδείξτε τον τρόπο απόκτησης των συγκεκριμένων αρχαιοτήτων και χρυσών αντικειμένων στην συλλογή Norbert Schimmel (υποστήριζαν ότι είναι προϊόντα παράνομης ανασκαφής) διαφορετικά η Τουρκία θα σταματήσει να σας δανείζει αρχαιότητες». Ο Murat Suslu ισχυρίζεται ότι ξέρει με 100% βεβαιότητα ότι συγκεκριμένα αντικείμενα προέρχονται από την Ανατολία , «πολύ απλά θέλουμε ότι νομίμως μας ανήκει».

Δεν είναι μόνο το MET που βρίσκεται σε αυτή την περιπέτεια: το Getty, το μουσείο του Λούβρου, αλλά και της Περγάμου στο Βερολίνο λένε – σύμφωνα με τους New York Times- ότι η αποστολή τους να εκθέτουν παγκόσμιας προέλευσης έργα τέχνης βρίσκεται υπό καθεστώς πολιορκίας εξαιτίας της τουρκικής τακτικής. Η εφημερίδα υπενθυμίζει πως και άλλες χώρες διεκδικούν αρχαιότητες: προφανώς η Ελλάδα, η Αίγυπτος, ενώ η Ιταλία έπεισε το Met να επιστρέψει τον κρατήρα του Ευφρονίου το 2006. Όμως καμία άλλη χώρα δεν έχει θορυβήσει τόσο τα μουσεία με την τακτική της όσο η Τουρκία... «Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν πολεμική και άσχημες πολιτικές» δηλώνει ο Hermann Parzinger πρόεδρος του ιδρύματος Prussian Cultural Heritage Foundation που επιβλέπει το μουσείο της Περγάμου. «Καλά θα κάνει να προσέχει όταν εγείρει ηθικές απαιτήσεις από τη στιγμή που τα μουσεία της είναι γεμάτα με αντικείμενα που έχουν προέλθει από λεηλασίες», προσθέτει στην εφημερίδα αναφερόμενος σε αντικείμενα τέχνης που απέκτησε η χώρα κατά την οθωμανική επέλαση σε Μέση Ανατολή και νοτιοανατολική Ευρώπη.
Παρόλα αυτά η καμπάνια της Τουρκίας έχει αποφέρει αποτελέσματα: Πέρυσι το μουσείο της Περγάμου συμφώνησε να επιστρέψει μια Σφίγγα ηλικίας 3.000 χρόνων, η οποία σύμφωνα με την Τουρκία είχε σταλεί για συντήρηση το 1917. Σύμφωνα με τους Γερμανούς οι Τούρκοι απείλησαν να σαμποτάρουν σημαντικά αρχιτεκτονικά projects που βρίσκονται σε εξέλιξη αν δεν έπαιρναν πίσω τη Σφίγγα. Επιπλέον, τον Σεπτέμβριο του 2011 το Μουσείο Καλών Τεχνών στη Βοστώνη επέστρεψε ένα άγαλμα του Ηρακλή ηλικίας 1.800 ετών, το οποίο μετέφερε πίσω στην Τουρκία ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ερντογάν με το κυβερνητικό αεροσκά

Πηγή:  iefimerida.gr